2020. Het jaar waarin ons leven in een ander daglicht is komen te staan.
Wat doet het met ons als een deel van onze vrijheid wordt beperkt. Als we geen verre reizen kunnen maken. Als het zicht op perspectief ontbreekt. Hoe gaan we daar mee om, waar gaan we naar op zoek en waar vinden we troost? Die zoektocht naar een omgang met een nieuw wereldbeeld intrigeert me en inspireert me tot het maken van beelden.
Vrijwel direct zie ik een proces voor me met naar binnen keren als eerste stap. Naar binnen keren door te lopen in de natuur, zitten, staren of te lezen. Een vorm van meditatie. Wat zie ik voor me? Ik zie compassie, ik droom en ervaar vrijheid na die eerste ‘meditaties’. Door mezelf zichtbaar of onzichtbaar af te zonderen ben ik in staat mijn verlangens te zien. Het zijn vaak eenzame momenten waarin een beroep op me wordt gedaan om me over te geven en mijn verlangens en dromen de ruimte te geven. Door die overgave, door het niet-weten toe te laten en door voorbij te gaan aan mijn angsten, kan ik weer in alle vrijheid gaan zien, bewegen en dromen vanuit een stil optimisme.
De fotoserie join the unknown krijgt langzaam vorm door te observeren wat er in mij gaande is. Die observatie vraagt me om op zoek te gaan naar de puurheid van mijn verlangens, naar hoe ik wil leven en hoe mijn eigen vrijheid daarin vorm kan krijgen.
Met mijn camera loop ik de natuur in en leg ik die woorden, gevoelens en zoektocht vast. Al fotograferend kom ik erachter dat ik, door mij te verbinden met het niet-weten, weer in staat ben te bewegen naar én te bewegen in mijn verlangens, om zo een vorm van innerlijke vrijheid te ervaren.
Ons leven is het afgelopen jaar in een ander daglicht komen te staan. De serie join the unknown geeft me hoop, een nieuw perspectief en innerlijke vrijheid.
