Vrij vertaald naar Vincent van Gogh, begin ik deze blog; 'en ik fotografeer mijn droom'.
Mijn dromen, waarvan ik later denk, waarom droomde ik dit nou? Ik kan dan nooit de verleiding weerstaan even te googelen op dromen verklaren. Veel vrolijker word ik daar doorgaans niet van.
Terug naar de fotografie. Zo ga ik ook altijd op pad met mijn camera. En vervolgens 'ontwaak' ik, als uit een droom en denk waarom fotografeerde ik dit nou? Er valt dan weinig te googelen en er zit niks anders op om het maar een paar dagen te laten rusten. Het antwoord komt dan meestal vanzelf: de foto bevalt me en ik weet waarom of ik vind het niet goed genoeg en dan gaat ie direct naar de prullenmand. En zo gaat het iedere keer. Ik probeer nog wel eens andere methoden dan 'ik fotografeer mijn droom' , maar vaak leiden die voor mij niet tot het gewenste resultaat.
'ik fotografeer mijn droom' en dat blijf ik doen. Zodra ik ophou met dromen, mijn verbeelding niet meer de volle ruimte geef, gaat het mis. Als ik het niet eerst voor me heb gezien, of liever gezegd gedroomd, gebeurt er niet zo veel. Vaak realiseer ik me pas achteraf dat ik het al eerder voor me zag. Of ik heb anderen nodig om me daar op attent te maken.
Zoals laatst tijdens een fotoboekpresentatie van een collega fotografe: diep geraakt was ik. Terug in de auto, langs de Waal (prachtig gebied!!) vroeg ik me af wat me zo raakte. Het was de herkenning en het verlangen van wat ik al voor me had gezien, realsieerde ik me later. En ook de herkenning van het proces, om daar te komen bij wat je al voor je hebt gezien. De weg die je hebt te gaan.
'ik fotografeer mijn droom' en dat blijf ik doen. Het proces, de worsteling en de angst om daar te komen horen daarbij.
Het verlangen is de sturende kracht.
Nog geen reacties.