Sinds mijn terugkeer in Friesland ben ik mij gaan afvragen wat thuis eigenlijk voor mij betekent en hoe zich dat uit in mijn fotografie. Ik merkte dat ik ‘thuis’ in een bredere context begon te zien. Het vele water en het open en weidse karakter van Friesland maken dat het voor mij een plek is, een landschap, waarin ik mij thuis voel. Tegelijkertijd zie ik ‘thuis’ ook in de betekenis van thuis zijn bij mezelf. Als ik thuis ben bij mezelf leef ik meer in harmonie met mijn omgeving.
In een bredere context geloof ik dat als we meer thuis zijn bij onszelf, er minder angst en agressie in de wereld zal zijn, en de wereld meer in harmonie kan leven. We leven momenteel in hectische, onrustige en onzekere tijden. Juist deze tijd is voor mij de inspiratiebron voor het verbeelden van het thema ‘thuis’, als tegenhanger van de onrust en de onzekerheid.
‘Thuis’ roept bij mij allerlei beelden en woorden op: emotie, ontwaken, intuïtie, dromen, intimiteit, leven, je eigen stem. Ik neem die woorden mee als ik met mijn camera op stap ga, want als ik me verbind met de woorden en emoties die ‘thuis’ oproepen, volgen de beelden vanzelf. Al snel nadat ik daarmee was begonnen, zag ik in mijn beelden landschappen van de ziel verschijnen.
Thuiskomen bij mezelf, in het landschap van mijn ziel. Dat is niet gemakkelijk en het blijft een constante uitdaging om daarnaar op zoek te gaan en om van daaruit de wereld in te stappen.
