Sinds mijn terugkeer in Friesland ben ik mij gaan afvragen wat 'thuis' voor mij betekent en hoe zich dat gevoel uit in mijn fotografie. Ik merkte dat ik ‘thuis’ in een bredere context begon te zien. Het vele water en het open en weidse karakter van Friesland maken dat het voor mij een plek is, een landschap, waarin ik mij prettig voel. Tegelijkertijd zie ik ‘thuis’ ook in de betekenis van thuis zijn bij mezelf, dat wil zeggen meer in harmonie met mijn omgeving.
Ik geloof dat als we meer thuis zijn bij onszelf, er minder angst en agressie in de wereld zal zijn, en de wereld harmonieuzer zal worden. We leven in hectische, onrustige en onzekere tijden. Juist deze tijd is voor mij de inspiratiebron voor het verbeelden van het thema ‘thuis’, als tegenhanger van de onrust en de onzekerheid.
‘Thuis’ roept bij mij allerlei beelden en woorden op: emotie, ontwaken, intuïtie, dromen, intimiteit, leven, je eigen stem. Ik neem die woorden mee als ik met mijn camera op stap ga, want als ik me daarmee verbind, volgen de beelden vanzelf. Al snel nadat ik daarmee was begonnen, zag ik in mijn beelden landschappen van de ziel verschijnen.
De serie Landscapes of the soul laat de verschillende ervaringen van de ziel zien, de stappen die leiden naar bewustwording: van ‘embrace the emotion’ tot ‘song of life’. Idealiter is dit ook de volgorde, echter in mijn leven lopen die stappen nogal eens door elkaar waardoor ik mijzelf dan weer in het ene en dan weer in het andere landschap van de ziel aantref.
Thuiskomen bij mezelf, in het landschap van mijn ziel - dat is niet gemakkelijk. Het blijft een constante uitdaging om daarnaar op zoek te gaan en om van daaruit de wereld in te stappen.
