Misschien wel een van de meest inspirerende boeken die ik de afgelopen periode heb gelezen is 'the creative habit' van Twyla Tharp.
Vanuit haar jarenlange ervaring als choreografe, heeft zij het begrip creativiteit onderzocht. Hoe kan je creativiteit een deel van je leven maken? Hoe is alles wat je doet daarmee verbonden en hoe kun je onderzoeken wat jouw creatieve DNA - jouw handtekening - is? Wat ligt te allen tijde aan de basis van je creatieve werk?
Dat laatste boeit mij in het bijzonder. Wat maakt dat als ik muziek hoor, ik onmiddellijk 'weet' dat het Bach is, of als ik een foto zie, direct Erwin Olaf herken? En ga zo maar door.
We kennen allemaal de voorbeelden.
Het zet mij gelijk aan het denken over mijn eigen creatieve DNA. Mijn creatieve handtekening die in elke foto terug te vinden is. Wat is het en waar komt het vandaan?
"The real secret of creativity is to go back and remember." schrijft Twyla Tharp.
Op zoek naar wat altijd aan de basis ligt van mijn werk, kijk ik regelmatig terug naar mijn eerdere werk, zet ik een stap achteruit om vervolgens weer in te zoomen naar het werk dat ik nu maak. Hoe verschillend mijn werk ogenschijnlijk ook is, en is veranderd in de loop der jaren, de basis van waaruit ik werk is gelijk gebleven.
In mijn werk onderzoek ik hoe ik kan bijdragen aan een wereld die in transformatie is. Een wereld die geen houvast meer biedt en verlangt naar een stip op de horizon.
Dat doe ik door schoonheid te laten zien, veelal geïnspireerd door poëzie, filosofie en literatuur.
In mijn beelden vind je eenvoud, gelaagdheid en verwondering. Met de vragen en emoties die ze oproepen, wil ik verbinding creëren met en in de wereld. Immers, verbinding leidt tot meer bewust-zijn en dat is in mijn ogen wat een wereld in transformatie zo nodig heeft.
De verschijningsvorm, kan ik nu zien, wordt dan van ondergeschikt belang. Of het nu gaat om mijn klassieke landschapsfoto's of mijn meer abstracte poëtische beelden, de essentie is hetzelfde. En die essentie is mijn creatieve DNA, mijn handtekening.
De voorbereidingen voor de komende drie exposities brengen me terug naar die essentie.
Hoe wil ik dat nú laten zien? Hoe wil ik nú verwonderen? Het is een boeiende zoektocht.
De duo-expositie in de synagoge in Buren laat kleurrijk werk zien. Kunstenaar Trude Bergsma en ik onderzoeken de overeenkomsten en verschillen in ons werk: Soul Travelling.
Voor de expositie in de Tsjerke in Terherne ga ik Beyond the Landscape: een overzichtstentoonstelling van mijn werk.
Tja en dan New York.... voor deze expositie, Rhythm of the Unseen, ben ik nieuw werk aan het maken en is het onderzoek, het experimenteren en het teruggaan en vooruitkijken nog in volle gang. Van 25 februari tot 4 maart werk ik als Artist in Residence op Ameland aan dit nieuwe werk!
Ik hoop je van harte te ontmoeten in de prachtige synagoge van Buren (10-12 maart), de sfeervolle Tsjerke Terherne (9 en 10 april) of wie weet in Manhattan New York (2-8 mei)!
Nog geen reacties.